Santri jeung pulisi

DINA riungan di bumi ajengan, hiji santri gawéna ngan hulang-huleng sajeroning ngabandungan katerangan ti guruna. Cék ajengan, “Mun hayang meunang kabagjaan, urang kudu terang kana alamat Alloh. Ngajugjug alamat Alloh mah aya dina rarakatan solat. Sok geura urang tataan, isa 4, subuh 2, lohor 4, asar 4, magrib 3.”
Geuning babari nginget-ngingetna, cék éta santri gegerendengan sorangan. Barang nepi ka imah, gutrut wé éta santri téh nulis surat.
Kahatur Gusti Alloh
di 42443
Nun Gusti, ieu abdi seja dumeuheus ka Salira. Nepangkeun, abdi téh hamba Salira nu teu kinten leketkeun dina ngalaksanakeun ibadah. Siang wengi teu weléh sumujud, babakti masrahkeun raga sakujur. Abdi mah tos teu ngémutan haliah dunya. Éstuning madepkeun diri sagemblengna ka Salira.
Nanging, dina waktos ieu mah, rumaos abdi téh nuju gaduh karerepet. Eta,  patali sareng hahargaan nu nérékél. Katambih pun anak nu cikal, ayeuna tos sakola. Saur guruna kedah énggal-énggal méréskeun bayaran sakola.
Tah, ku kituna, ngalangkungan ieu serat, abdi seja mundut sih piwelas ti Gusti. Teu ageung, mung 100 rébu.
Hatur nuhun sareng diantos waleranana.

Baktosna,
Santri nu teu weléh babakti.

Sup wéh éta surat téh kana amplop. Gidig ka kantor pos, nikreuh ti imahna kénéh. Tapi kantor pos geus tutup, nya sup wé kana kotak pos. Ngan lantaran neundeunna rusuh, surat téh dapon néwél, atuh pluk wéh murag ka jalan.
Teu kungsi lila gurudug pulisi duaan kana motor. Reg lebah kotak pos.
“Bieu mah siga mubus ka kantor pos,” cék nu saurang.
“Lain, ngabiur ka ditu!” walon baturna.
“Ka kantor pos. Déwék inget kénéh jelemana, maké jékét beureum. Éta tuda ngajalankeun motor téh mani laun pisan, nepi ka teu bisa nyusul.”
“Keun baé atuh, pira gé ngalanggar teu maké hélem. Sigana urang dieu. Ké, ari éta naon?” cék nu hiji bari nunjuk kana surat.
“Surat euy, sigana murag tina kotak pos, teu bener ngasupkeunana. Cik urang asupkeun deui…” cék baturna. Kop kana surat, méméh diasupkeun téh dibaca heula. Nyéh seuri sorangan. “Anéh ieu jelema. Nyuratan ka Gusti Alloh. Cik urang buka…” bari gereyem dibaca. Baturna milu maca.
“Jelema setrés sigana mah. Geus poékeun. Cik béré atuh…”
“Béré naon?”
“Asupan duit… pira saratus rébu.”
“Teu boga… ngan boga 75 rébu….”
“Enya saayana wé… jajapkeun ka imahna bari balik…”
Pabuburit éta dua pulisi téh nganteurkeun amplop ka imah santri.
“Yeuh, aya surat?”
“Ti Gusti Alloh?”
“Enya.”
“Alhamdulillah, tos diwaleran. Nuhun…”
Bus ka imah. Gancang surat dibuka. Terus kerung. Teu ngengkékeun, gutrut wé nulis deui surat.
Gusti, hatur nuhun kintunanana parantos katampi. Mung pamundut, ka payunna mah teu kénging dititipkeun ka pulisi. Geuning dipotong 25 rébu.